Polimerik IgM oluşturmak için moleküler gereksinimler

Başlangıçta polimerik immünoglobulinlerin oluşumu için önemli olması bekleniyor, J zinciri aslında IgA'nın polimerizasyonu için J zincirine bağlıdır (ancak sadece değil). Igm J zincirinin yokluğunda verimli bir şekilde oluşur.İnsan ve fare IGM'nin ana biçimi bir pentamer. Aksine, kurbağalardan (Xenopus laevis) yapıda ağırlıklı olarak heksameriktir, kemikli balıklardan gelen Igm ağırlıklı olarak tetrameriktir ve kıkırdaklı balıklardan (esas olarak köpekbalıklarından) Igm baskın olarak pentamerdir. Rekombinant DNA ekspresyon sistemleri kullanılarak yapılan daha sonraki çalışmalar, hekzamerlerin, IGM'nin J-zincir dahil edilmesinin önlendiği koşullar altında veya IgM üreterek veya eksik olan µ ağır zincirle IgM üreterek üretildiğinde, hekzamerlerin baskın fare IgM'nin baskın formu olduğunu gösterdi. Kuyrukta bir sistein. Sonuç olarak, heksamerik IgM'ler asla j zincirini içermez; Pentamerik IgM'ler J zincirini dahil etmek veya hariç tutmak için oluşturulabilir.

Μ ve γ ağır zincirler arasındaki önemli bir fark, kisteinlerin ağır zincirler arasında disülfür bağları oluşturmak için mevcut olmasıdır. Gama ağır zincirleri durumunda, tek gama arası bağlar menteşelerdeki sisteinler tarafından oluşturulur, bu nedenle her gama zinciri bağlanır Kontrast olarak, Cµ2 ve Cµ3 alanları ve kuyrukları, diğer µ zinciriyle bir disülfür bağı oluşturan bir sistein içerir. , içerdiği sistein ile birlikte, polimerize immünoglobulinlerin oluşumu için gerekli ve yeterlidir. Yani, kuyruğun µ ağır zincirden silinmesi, toplu Igm.in kontrastının oluşumunu önler, Kuyruk parçasını içerecek şekilde değiştirildi. Sisteinlerin Cµ3 alanındaki rolü daha incedir. Şekil 1c ve 1D, pentamerik Igm için olası modelleri temsil eder. Bu modellerde, her µ zincirinin diğer iki µ zincirini bağladığı öngörülür. Ancak, tek başına hiçbir model toplu Igm'in yapısını açıklayamaz. Örneğin, disülfür bağlarının modelini öngöremez. Cµ2 alanları arasında disülfid-bağlı toplanmış Igm yapmak için kritiktir. Model in1D, Cµ3 alanları arasındaki disülfür bağlarının gerekli olduğunu öngörür. Üç sisteinden herhangi biri yoksa, disülfür bağları, polimerler, IgM hala yapılabilir. Her µ zincirinin sadece iki µ zinciriyle etkileşime girdiği bir model, bu sonuçlar bazı moleküllerin 1C'de gösterildiği gibi ve bazılarının 1D'de gösterildiği gibi davrandığını göstermektedir. Bununla birlikte, μ -zincir bağlama için üç sisteinin bulunması, her μ zincirinin diğer üç μ zincirini bağlayabileceğini düşündürmektedir. Aynı ruhta, bağlantılı olmayan j zincirlerinin kanıtını yansıtan bir pentamer modeli sunar. Cµ3 alanındaki sisteinler yoluyla diğer µ zincirlerine. Bu ve hem düzenli hem de düzensiz diğer modeller başka yerlerde tartışılmaktadır. Pentamerik IgM genellikle polimer başına bir J zinciri içerdiği ifade edilir, ancak pratikte j zinciri stokiyometri polimer başına bir J molekülünden polimer başına üç J molekülüne ölçülür. Geniş aralık, eksik radyo -etiketleme veya kesin olmayan nicelik gibi teknik sorunlardan kaynaklanabilir. Bununla birlikte, bu varyasyon IgM preparatlarının heterojenliğinden kaynaklanabilir, yani çeşitli preparatlar J içeren ve J-tacle polimer içeriği açısından önemli ölçüde farklılık gösterebilir.

İşlev

IGM diğer birkaç fizyolojik molekülle etkileşime girer:

1.GM, tamamlayıcı bileşen C1'i bağlayabilir ve klasik yolu aktive ederek antijen ve sitolizin opsonizasyonuna yol açabilir.

2.GM, IgM'yi bağırsak lümen ve anne sütü gibi mukozal yüzeylere taşıma işlemi sırasında çoklu immünoglobulin reseptörüne (PIGR) bağlanır. Bu bağlanma J zincirine bağlıdır.

3. Diğer IgM bağlayıcı FC reseptörleri tespit edildi-FCa/μ-R ve FCμ-R. PIGR gibi FCa/µ-r, agregated IgM ve IgA'yı ​​bağlar. FCa/μ-R, endositoza aracılık eder ve bağırsaktaki ekspresyonu mukozal bağışıklıkta bir rol olduğunu düşündürmektedir. FCµ-R (eski adıyla TOSO/FAIM3 olarak bilinir) IgM'yi spesifik olarak bağlar ve IGM ile konjüge edilmiş antijenlerin hücresel alımına aracılık edebilir. Nakavt farelerinde karşılık gelen genlerin inaktivasyonu fenotipler üretir, ancak bu reseptörlerin fizyolojik fonksiyonu belirsiz kalır.